Hooggevoelig in liefdesrelaties
Deze maand is mijn nieuwste boek Liefde en hooggevoeligheid verschenen. Een cadeautje voor iedereen die zich interesseert voor de liefde! Dit is mijn tiende en wellicht laatste boek over het onderwerp hooggevoeligheid. Ik besloot dit boek te schrijven nadat ik, na mijn scheiding, steeds vaker begon te reflecteren op de vraag waarom we eigenlijk zo graag een relatie willen. Ik zag om me heen talloze voorbeelden van liefdesrelaties die, in mijn ogen, meer verdriet dan geluk brachten. Waarom bleven mensen koste wat kost bij elkaar, zelfs als de relatie duidelijk niet meer werkte?
Het zoeken naar een liefdesrelatie is deels ingegeven door de oerdrift om ons voort te planten en door natuurlijke hormonen die nieuwsgierigheid opwekken naar seksualiteit en het andere geslacht. Maar grotendeels is het verlangen naar een partner een cultureel construct, gevoed door verhalen en sprookjes die van generatie op generatie worden doorgegeven. Daarnaast speelt de angst om alleen te zijn een belangrijke rol, vaak geworteld in diepe hechtingspatronen en vroegkinderlijke ervaringen. Geboortetrauma’s, verstoorde hechtingsrelaties of een gevoel van emotionele verwaarlozing kunnen een onbewust verlangen naar veiligheid en geborgenheid oproepen, wat we vervolgens op een partner projecteren. In sommige culturen is dit verlangen naar verbinding en zorg zo ver doorgeschoten dat de ene helft van de bevolking wordt gesluierd en van maatschappelijke rechten wordt uitgesloten.
Volg het coachtraject ‘HSP in relaties’
Het is de moeite waard jezelf af te vragen waarom je een liefdesrelatie eigenlijk zou willen. Feit is dat ongeveer 50% van de huwelijken eindigt in een scheiding, terwijl het geluk van de andere 50% allerminst gegarandeerd is. Met zulke magere vooruitzichten zou je bij elke andere onderneming waarschijnlijk twee keer nadenken voordat je erin stapt. Waarom kiezen we dan toch telkens weer voor de ‘onderneming’ relatie?
Vooral vrouwen en hsp’s lijken in een relatie niet altijd beter af. De overtuiging dat je een speciaal iemand nodig hebt om gelukkig te zijn, is een cultureel programma: een aangeleerd construct dat vaak gebaseerd is op angst en angstbevorderende verhalen. Het verlangen naar een ander mens om je gelukkig te maken, heeft veel weg van een verslaving. Net zoals iedere verslaving voortkomt uit de behoefte om geluk te halen uit iets buiten onszelf, zoeken we in een partner vaak een externe bron van voldoening die ons innerlijke tekort moet vullen.
Interessant genoeg verandert het menselijk brein wanneer iemand in staat is om oprecht gelukkig te zijn in zijn of haar eentje. Bij vrouwen die alleen leven worden hersengebieden die verband houden met geluk significant actiever. Emotionele veerkracht neemt toe, en de hersenen ontwikkelen nieuwe neurale netwerken – een teken van toenemende gezondheid en welzijn.
Volg het coachtraject ‘HSP in relaties’
Daarnaast blijkt dat vrouwen die kinderen alleen of samen met andere vrouwen opvoeden, vaker een groter gevoel van geluk rapporteren dan vrouwen die dit samen met een partner doen. Het functioneren van de amygdala verbetert, de hypothalamus produceert minder stresshormonen (zoals cortisol), en de productie van DHEA – een stof die geassocieerd wordt met jeugd, vitaliteit en helderheid – neemt toe. Zelfs na een relatief korte periode van alleen wonen, kan een aanzienlijke afname van cortisolwaarden worden waargenomen.
In mijn boek Liefde en hooggevoeligheid onderzoek ik de behoefte aan een liefdesrelatie vanuit drie fundamentele perspectieven: de ondertoon – onze hechtingspatronen, de middentoon – het romantische ideaal van liefde, en de boventoon – de spirituele dimensie van liefde. Ik zie in de praktijk dat hsp’s relaties bewuster en spiritueler beleven, maar ook meer hechtingstrauma meebrengen. Het is niet mijn intentie om de romantische liefde uit te bannen, maar ik vind het wel belangrijk om kritisch na te denken over sociale constructen zoals het huwelijk, zeker wanneer duidelijk wordt dat deze vaak niet werken. Vrouwen en hooggevoelige mensen lijken zich nog onvoldoende bewust van de risico’s en de emotionele beperkingen die een vaste partner met zich mee kunnen brengen.
Mijn doel is niet om te oordelen, maar om de vrije wil te benadrukken en mensen uit te nodigen hun overtuigingen en keuzes los te koppelen van zowel trauma als culturele programmering. Het traditionele model van oorzaak en gevolg, waarin we hoopvol wachten op iets buiten onszelf om ons compleet te maken, is achterhaald. Wanneer mensen, bijvoorbeeld via mindfulness of meditatie, leren om geluk en tevredenheid in zichzelf te vinden, transformeren ze van slachtoffer naar de schepper van hun eigen leven. Er heerst nog steeds een diepgeworteld ongeloof dat we ons leven zelf vorm kunnen geven. Zodra je je eigen biologie leert afstemmen op zelfliefde en een
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!