Van overprikkeld naar onderprikkeld: 6 stadia van het hooggevoelige brein
Als hsp kun je niet alleen last hebben van overprikkeling maar ook van onderprikkeling. Ik heb er zelf nog vrij weinig over geschreven, terwijl ik er vaak last van heb. Zo ook tijdens mijn recente vakantie naar Turkije. Het viel me weer eens op hoe ik van het ene uiterste (overprikkeling) naar het andere (onderprikkeling) beweeg in een tijdsbestek van enkele dagen. Terwijl mijn partner juist een onvoorstelbare gelijkmatigheid aan de dag legt. Hoe verschillend kunnen mensen toch zijn!
Vooral extraverte en hoogintelligente HSPs kunnen, zo blijkt uit onderzoek, sneller last van onderprikkeling of bore-out hebben. De combinatie van extravert, nieuwsgierig en hooggevoelig noemen we ook wel de hoogsensitieve sensation seeker. Hsp’s met een avontuurlijke inslag hebben meer dan gemiddeld veel spanning, uitdaging en prikkels nodig. Voer voor het rusteloze brein, zogezegd. Ik noem het ook wel de ADHD kant van mijn persoonlijkheid. Herken je dat je alles gauw saai vindt? Het kan zijn dat ook jij schippert tussen deze twee uitersten. Lees hier een verslag van de 6 stadia in mijn reis naar Turkije!
Van overprikkeld naar onderprikkeld: 6 stadia van het hoogsensitieve brein
#Fase 1
De eerste twee dagen van mijn vakantie naar Turkije ben ik één en al verwondering en bewondering. Wauw! Wat een gave plek is Dalyan, vol van mediterrane kleuren, nieuwe geuren en boeiende mensen. Als empatisch en hooggevoelig persoon (HSP), ben ik meer open naar de buitenwereld, meer nieuwsgierig en meer bewust van de emoties van anderen. Ik absorbeer zoveel en probeer van iedere dag een feest te maken.
#Fase 2
Na twee dagen heb ik minstens tien theorieën uitgedacht over het land, zijn cultuur, de vakantiegangers, de boten waarmee we varen en het klimaat. Oftewel, ik heb de neiging om alles te over analyseren. Ik vind filosoferen en theorieën bedenken leuk. Niet dat ik in al mijn filosofieën even serieus neem en mijn verzinsels geloof. Ik kan ze ook rustig weer weerleggen. Maar op de één of andere manier wil ik alles analyseren, er over nadenken, een betere oplossing creëren voor problemen die ik denk te zien. Inmiddels weet ik ook door ervaring wijs geworden dat ik mezelf niet altijd even serieus moet nemen. Maar toch, mijn hersens hebben er blijkbaar plezier aan om te leren.
#Fase 3
Maar de vierde dag haalt die overmatige interesse me helemaal in. Hoe leuk de nieuwe vakantielocatie ook is, ik word uitgeput wakker, alsof ik een kater heb. Ik wil niet naar het ontbijt met een zaal vol mensen die me eigenlijk worst zijn. Ik wil alleen maar in mijn veilige bedje zoals ik gewend ben een koffietje in bed drinken. Of wat langer slapen. Ondertussen stoor ik me voor het eerst aan geluidjes die komen van het zwembad, aan het te scherpe zonlicht. En het laatste wat ik wil is alweer een nieuw uitje. Ik heb een typische overprikkeling, een kater van een te open en actieve mindset.
#Fase 4
Na een heerlijke rustige dag pootje badend aan de rand van ons zwembad, een boekje luisterend op mijn koptelefoon, een zonnehoed diep over mijn ogen getrokken en gewoon een paar spelletjes doen op mijn telefoon, trek ik bij. Ik eet beduidend minder op deze dag alsof ik ook voel dat ik niet alleen zintuiglijk veel heb binnen gekregen maar ook daadwerkelijk te veel heb gegeten. Ik wil niet te veel om me heen hebben en lig graag. s Avonds doe ik wat yoga … en heerlijk een uurtje mediteren doet me goed! Deze fase stabiliseert mijn organisme. Ik verteer de ervaringen onbewust door ogenschijnlijk niet veel te doen. Mijn reisgenoot mag vandaag alleen op stap.
#Fase 5
Nu voel ik beter wat ik in deze nieuwe locatie prettig vindt. Het is alsof ik pas nu geheel ben geacclimatiseerd. Nu ben ik in balans en voel mijn grenzen weer. We gaan zeekajakken en zo’n actieve dag helpt me goed in mijn lijf te komen. Ik moet er weliswaar vroeg voor opstaan – niet zo mijn ding – maar de beloning is er naar. Nog steeds heb je sociaal niet zo heel veel aan mij. Ik ben niet meer dat uitbundige, enthousiaste losgeschoten projectiel van de eerste dagen, maar ook niet meer de ijsvogel die diep in haar holletje is weggekropen. Zo kan ik me enkele dagen prima vermaken en ben ik best prettig gezelschap.
#Fase 6
De laatste dag van de vakantie ligt het gevaar voor onderprikkeling alweer op de loer. Eigenlijk is Dalyan ook wel weer een voorspelbaar en comfortabel toeristenoord, meen ik op te merken. En wat zitten al die stellen gezapig voor zich uit te staren over hun borden pilav en sish kebab. Alweer met hetzelfde toeristenbootje naar hetzelfde schildpaddenstrand. Hoe luier ik word, hoe leger het begint te voelen. Ik begin alweer te verlangen naar iets meer diepgang, naar mijn vervullende werkzaamheden thuis, naar kunst en creatie, een goede dialoog met mijn dochter of iets dat mij van binnenuit echt vervult. Ineens lijkt de vakantie alleen maar te draaien om de vervulling van primaire behoeften en dat vind ik best wel saai. Komen er te weinig prikkels binnen waardoor mijn brein niet gestimuleerd wordt, begin ik me lamlendigheid, leeg en zelfs somber te voelen. Gelukkig vliegen we morgen alweer naar huis!
Vermoeiend en veeleisend, zo’n hsp? Best wel!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!